1Եւ Մարիամն ու Ահարօնը Մովսէսի դէմ խօսեցին՝ նորա առած Եթէոպացի կնոջ պատճառով, ըստ որում աԵթէոպացի կին էր առել. 2Եւ ասեցին. Մի՞թէ Եհովան միայն Մովսէսի ձեռքովը խօսեց. Չէ՞ որ մեր ձեռքովն էլ խօսեց. Եւ Եհովան լսեց։ 3Եւ Մովսէս մարդը շատ հեզ էր երկրի վերայ եղած բոլոր մարդկանցից աւելի։ 4Եւ իսկոյն Եհովան ասեց Մովսէսին եւ Ահարօնին եւ Մարիամին. Դուք երեքդ էլ դուրս ելէք եկէք ժողովքի խորանը. Եւ երեքն էլ դուրս եկան։ 5Եւ բԵհովան իջաւ ամպի սիւնովն եւ խորանի դրանը կանգնեց. Եւ Ահարօնին եւ Մարիամին կանչեց. Եւ երկուսն էլ դուրս եկան։ 6Եւ ասեց. Հիմա իմ խօսքը լսեցէք, եթէ ձեզանից մէկը մարգարէ լինի, ես Եհովաս ինձ գտեսիլքի մէջ կ’ճանաչացնեմ նորան, կամ դերազով կ’խօսեմ նորա հետ։ 7Բայց եայնպէս չէ իմ ծառան Մովսէսը, որ զիմ բոլոր տան մէջ էհաւատարիմ է. 8Նորա հետ ըբերանէ բերան եմ խօսում եւ թյայտնապէս, եւ ոչ թէ առակով, եւ ժնա Եհովայի կերպարանքը տեսնում է, իի՞նչու չ’վախեցիք իմ ծառայ Մովսէսի դէմ խօսելու։ 9Եւ Եհովայի բարկութիւնը նորանց վերայ բորբոքուեց եւ գնաց։ 10Եւ ամպը վերացաւ խորանի վերայից, եւ լահա Մարիամը ձիւնի պէս խբորոտ եղաւ. Եւ Ահարօնը Մարիամին նայեց, եւ ահա բորոտ էր։ 11Եւ Ահարօնն ասեց Մովսէսին. Ոհ, տէր իմ, աղաչեմ ծմեր վերայ մեղք մի դնիր. Որովհետեւ յիմարութիւն արինք, եւ մեղք գործեցինք. 12Թող նա չ’նմանուի այն մեռածին, որ իր մօր արգանդիցը դուրս գալիս՝ մարմնի կէսը սպառուած է։ 13Եւ Մովսէսն աղաղակեց Եհովային ասելով. Խնդրեմ, ով Աստուած, խնդրեմ՝ բժշկիր նորան։ 14Եւ Եհովան ասեց Մովսէսին. կԵթէ նորա հայրը միայն նորա երեսին թքնելու լինէր, մի՞թէ եօթն օր չէր ամաչիլ. Թող հեօթն օր բանակիցը դուրս արգիլուած պահուի եւ յետոյ ընդունուի։ 15Եւ ձՄարիամը բանակից դուրս եօթն օր արգիլուած մնաց. Եւ ժողովուրդը չ’չուեց մինչեւ Մարիամի ընդունուիլը։